Την τελευταία περίοδο ακούμε όλο και συχνότερα λέξεις που περιέχουν και περιβάλουν σημασίες έντονες. Λέξεις που σε μια άλλη εποχή θα μας παρέπεμπαν στην ετυμολογική τους βάση σήμερα αποκτούν μια άλλη καθολική και παγκόσμια εννοιολογική προσέγγιση. Πόλεμος, μάχη, εχθρός, επίθεση, νίκη. Ο πόλεμος υγειονομικός, η μάχη δύσκολη, ο εχθρός αόρατος, η τελική επίθεση πιο αναγκαία από ποτέ, η νίκη μονόδρομος.

Έλαχε στη γενιά μας να ζήσει και να διεξάγει αυτόν τον υγειονομικό πόλεμο. Η πανδημία που βιώνουμε μας αιφνιδίασε όλους. Γιατρούς και μη, μας τοποθέτησε μπροστά σε μια πραγματικότητα πρωτόγνωρη. Απέναντι σε ένα αόρατο εχθρό, άγνωστο, σε μία μάχη αξιολόγησης της επικινδυνότητας και αντιμετώπισης του ιού. Σε μια μάχη και με το χρόνο.

Οι έρευνες για το εμβόλιο προχωρούν και ελπίζουμε όλοι για το καλύτερο αποτέλεσμα. Όμως, ο ιός είναι ακόμη εδώ και το δεύτερο κύμα της πανδημίας μας δείχνει τα «δόντια» του. Ο Covid-19 δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την κορύφωση της πανδημίας, τα ρεκόρ κρουσμάτων σπάνε το ένα μετά το άλλο. Ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που νοσούν βαίνει μειούμενος. Η πραγματικότητα αυτή δεν αφορά τους άλλους, μας αφορά όλους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μόλις πριν μια εβδομάδα ανέφερε ότι «η Ευρώπη χρειάζεται να επιταχύνει σοβαρά τους ρυθμούς της στη μάχη εναντίον του νέου κορωνοϊού». Ο στόχος μας είναι κοινός. Να βρεθεί το εμβόλιο, να βρεθεί το φάρμακο που θα τον τιθασεύσει και θα τον εξοντώσει το συντομότερο δυνατό.

Τα όπλα μας είναι συγκεκριμένα τη δεδομένη στιγμή. Πηγάζουν από την επιλογή ανάληψης της ατομικής ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας και το κοινωνικό σύνολο, και δεν είναι άλλα από τις μάσκες και τις αποστάσεις. Είναι, όντως, η ώρα της συνείδησης. Αυτή που θα ενεργοποιήσει και θα βγάλει στη επιφάνεια όλα εκείνα τα δυνατά στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν ως Έθνος, όλα εκείνα που τις δύσκολες στιγμές στάθηκαν φάρος στο διάβα μας.

Η σωστή επιλογή πράξεων είναι μονόδρομος, όπως μονόδρομος είναι και η νίκη σε αυτόν τον πόλεμο.